Dinsdag 11 oktober 2011

Om 6u gaat de wekker. Reinhart gaat nog wat werken voor zijn project en ik ga naar mijn yoga sessie. Heel ontspannen, geen te zware houdingen, net wat ik nodig heb! Ik was vol energie na die sessie :-) (misschien moet ik dat toch wat meer doen....). Toen ik echter aan de auto kwam, was mijn happiness wel even snel verdwenen en kwam er een “godverdoeme... hoe kon ik zo stom zijn” gevoel in de plaats. Toen ik aan de hostel vertrok, deze morgen, schemerde het nog een beetje en had ik dus mijn lichten aangedaan. Helaas heeft deze auto niet zo een keihandig verklikkerke zoals mijn auto thuis dus was ik vergeten mijn lichten uit te doen. Anderhalf uur later was de batterij plat :-( en stond ik daar...

Een beetje beschaamd ben ik terug gegaan naar Mary-Jo. Bij haar thuis naar Reinhart gebeld die op zijn snelste naar hier kwam gewandeld/gelopen en buiten adem was. Ondertussen bij Mary-Jo zitten zoeken naar startkabels en die gevonden bij één van haar gasten die meer dan bereid was om ons even te helpen. Oef hij start weer! Nu de auto voor een tijdje niet meer uitzetten dus hebben we ons ontbijt maar overgeslaan, alles bij elkaar gezocht en vertrokken richting Christchurch.

Aja, toen ik vandaag vertrok, kreeg ik een knuffel van Mary-Jo... zie je dat al gebeuren als je vertrekt bij ons in België bij de tandarts bv... :-)

Onze bak diesel was echter ook al geminderd. Eigenlijk waren we van plan om hier nog te tanken alvorens naar Christchurch te rijden… maarja, dan moet je de auto stil leggen... Dan maar zo vertrokken. Gelukkig is het grootste gedeelte naar beneden (dacht Reinhart maar naarmate de weg vorderde , vroegen we ons toch af waar die afdalingen bleven....), dus op z’n energie-zuinigst auto rijden totdat de batterij voldoende bijgeladen was om de motor te herstarten...

In Christchurch aangekomen gaan we op zoek naar een toeristen informatie centrum. We volgen het pijltje, totdat we worden omgeleid omdat een deel van het centrum afgezet is. Ok, ander pijltje zoeken... en die leidt ons naar dezelfde plek... jahmaarjah... dan maar wat rond gereden... andere kant van de stad.. pijltjes gevolgd... en we konden weer niet verder... Blijkbaar heeft de stad nog véél te lijden van die aardbeving van een hele tijd geleden. Deze foto’s werden genomen terwijl we daar rondreden:





Het was onze dag echter niet met de auto want opeens begint er een lichte te branden “oil change”. "He hoe kan dat nu? De oliefilter en olie is twee weken geleden nog volledig vervangen". Dan maar op zoek naar een garage, maar voor we dat doen, konden we het niet laten om een tussen stopje te maken bij het “Antarctica centrum’ in Christchurch, onder andere om de pinguïns te zien!!!

De volgende filmpjes tonen de blauwe pinguïns. Al deze pinguïns krijgen hier een tweede kans (ze zijn uit de natuur gehaald omdat ze het anders niet zouden overleven (de ene is een poot verloren, de andere is blind, ...). Zij zullen dus nooit meer vrijgelaten worden.




Dit volgend filmpje is speciaal voor mijn petekindje gemaakt ;-)



Oh ja, enkele weetjes over pinguïns:
• Een pinguïn verwisselt al zijn pluimen elk jaar op 3 weken tijd (normale vogels doen daar véél langer over). Tijdens deze 3 weken blijven ze aan land, en kunnen ze dus niet eten. Daarom moeten ze op voorhand extra aandikken. Dit verversen van veren is ook een pijnlijk proces blijkbaar, want sommige pinguïns schreeuwen het dan uit van de pijn, waardoor ze een makkelijkere prooi zijn voor zeehonden. En stel dat de pinguïn niet genoeg heeft kunnen aandikken op voorhand, dan moet deze terug gaan vissen terwijl zijn veren nog niet waterdicht zijn. Velen overleven dit niet :-S
• Pinguïns kunnen hun adem 1 minuut inhouden en gedurende die tijd kunnen ze véél dieper duiken dan wat een mens ooit kan.
• Pinguïns zijn een van de weinige dieren die een antarctische storm kunnen overleven (wij mensen zouden het in onze gewone kleren geen minuut uithouden (stormenwinden van 320km/uur, -89°C,...)
• En wist je dat als een pinguïn bibbert, hij het niet koud, maar net te warm heeft! (rare beesten die pinguïns)

In dit centrum hebben ze ook een koelkast geïnstalleerd waar het -8°C is. En waar je met een extra jas naar binnen mag. Vermoedelijk zijn deze jassen expres niet al te dik gemaakt, want het was toch nog enorm koud zenne. Dan... als er voldoende mensen binnen staan, zetten ze de ventilatoren op, voegen ze er wat geluidseffecten bij et voila, we zitten midden in een Antarctische storm. Door de extra wind gaat de gevoelstemperatuur naar -18°C. Wij vonden het nog goed te doen ;-)



Conclusie na deze paar uur : volgende droomreis = Antarctica!!!

Dan verder gereden... ahja, dat lampje! :-S. Bij een garagist gestopt en die zei ons “niets van aantrekken, ze zijn dat lampje vergeten te resetten toen ze de olie verversten en de filter vervingen”. Afhankelijk van het model kon het 5 seconden werk zijn, of zelfs een paar uur, maar veel goesting om er naar te kijken had hij precies niet. Je zag dat het bijna 17 uur was...:-D.
Allemaal goed en wel... maar wij waren al aan’t denken... hoe kun je nu een auto terug verkopen als er een service lampje brand... maar dat zijn problemen voor later... we waren alvast gerustgesteld :-D

Dan zijn we verder gereden richting de grote binnenlandse meren. Daarvoor moeten we eerst door de Canterbury Plaines (plaines = vlakten) Deze vlakten zijn maar saai zenne, zo’n Belgisch/Hollandse laagvlakte. Gelukkig in de verte nog wat bergen om het aangenaam te maken.
Hier hebben ze overal van die grote hagen gezet... vermoedelijk omdat het hier hard waait.