Donderdag 6 oktober 2011

Belangrijke dag vandaag, onze eerste “dagtocht” die langer dan een half uur gaat duren :-). Eens zien hoe slecht (of hoe goed om optimistisch te blijven) onze conditie momenteel nog is. Gisteren waren we dus aangekomen in het Cobb Reservoir. We hebben ons door het toeristen informatie center in Nelson laten vertellen dat daar enkele mooie dagtochten zijn en één daarvan is naar de Sylvester hut. Eventueel kunnen we daar overnachten, maar daar moet je op voorhand voor betalen aangezien deze hut een “serviced” hut is en dat wil dus zeggen dat ze deze onderhouden, dat er op regelmatige tijdstippen hout wordt gebracht per helikopter enzo. Maar zoals we zeiden, we gaan het rustig aan doen dus geen meerdaagse tochten voor ons op dit moment.
De tocht naar de hut is zeer mooi en stijgend (helaas…) We zijn vertrokken op 1040 m en zijn gestegen naar 1310m. Niet zo een grote stijging, maar toch een mooi begin voor ons :-).

Onderweg kwamen we weer de beruchte “possum-vallen” tegen. Possums zijn lieve schattige diertjes die ooit iemand in Nieuw Zeeland losgelaten heeft. Maar, hier hebben die beestjes geen natuurlijke vijanden, en eten ze graag eieren. Als je weet dat de meeste vogels hier loopvogels zijn, die hun eieren op de grond uitbroeden, dan weet je dat dit voor problemen zorgt. Vandaar dat ze de oorlog verklaard hebben aan deze beestjes. We hebben ook een foto van een gevangen possum, maar we zullen deze foto speciaal voor de gevoelige lezers niet online zetten! Ook zijn de rivieren en meren hier héél proper en algen-vrij. Overal vind je hier dan ook bordjes met “maak je laarzen, boten, visgerief héél goed proper zodat je geen algen loslaat in dit water.” Maar goed, we zijn weer aan het afdwalen… we waren bezig met de wandeling ;-)

Deze varen verkopen ze in Belgenland als kamerplant, wij hebben er zo ooit eentje gehad.

Het pad… nog onder de boomgrens


Tussen al deze bomen, opeens een yucca-achtig boompje.

Halverwege het pad, in de buurt van de boomgrens… even uitblazen :-D

Toen we bijna aan de hut waren, zagen we opeens in de verte iets “wit” liggen. “Is dat een stuk plastiek?”, vroegen we ons af. “Hmm dat zou wel raar zijn, want om eerlijk te zijn hebben we hier nog niet vlug afval zien rondslingeren… ze proberen hier de natuur wel extreem proper te houden”. Reinhart zei opeens “Volgens mij is dat sneeuw!!” En inderdaad toen we dichterbij kwamen, daar lag dus nog sneeuw en hoe verder we gingen hoe meer sneeuw we tegen kwamen.
De eerste sneeuw...

Het was zelfs nog redelijk stevige sneeuw zoals je op de foto’s verder kunt zien. Dus, wij hebben ons stukje sneeuw al gehad voor deze winter, als we terugkomen in België tegen eind januari, dat er dan maar geen sneeuw meer ligt!

Veel mossen die op de bomen/struiken groeien.

Hier en daar al een beetje sneeuw.

Weer vele soorten mos op de bomen…


Naast de weg staan rode palen… vermoedelijk om de weg aan te duiden als er sneeuw ligt ;-)

Op sommige plaatsen ligt de sneeuw best nog wel dik.

Aangekomen in Sylvester hut hebben we kunnen genieten van een geweldig uitzicht. Ondertussen hebben we ook de hut eens kunnen bekijken waarvoor je dus $15 moet betalen als je daar zou willen overnachten. Is het dat waard? Bwaaaaa… laten we zeggen dat de hut die we in zweden gedaan hebben, stukken leuker en gezelliger was. Misschien kwam dit ook wel omdat het nu echt nog wel enorm koud is daarboven en dat je best wel dik aangekleed moet zijn om niet te zitten bibberen. Ok in deze hut was een veel betere stoof dan in de andere… maar of ons dat zoveel geld waard is? We zullen er nog eens over nadenken. Je kan ook een hutpass kopen van $92 en die is geldig over heel Nieuw Zeeland voor een half jaar. Misschien kunnen we dat beter overwegen als we meerdaagse tochten gaan doen. We zullen nog wel zien.


Daarna zijn we rustig terug naar beneden getrokken en vertrokken met de auto. Onze weka vriend hebben we niet meer gezien :-(.

We zetten onze tocht verder naar Takaka, waar we een slaapplaatske gaan zoeken want we zijn nog niet bekomen van vorige nacht(lees Hostel en douche!!!!) Deze vinden we in Annies Nirvana Lodge. Deze wordt uitgebaat door een blanke Afrikaan uit Zimbabwe getrouwd met een Japanse. Hij begon spontaan in het Afrikaans tegen ons te praten toen hij hoorde dat we van Vlaamstalig België kwamen en wonderbaarlijk we verstonden het!!!(wel een zeer grappig accent…)

Zalig om weer in een echt bed te slapen!