Dinsdag 25 oktober 2011

Nog een leuk filmpje (volgens Reinhart toch want ik word niet graag gefilmd :-)) van gisteren :


Deze ochtend zijn we rond 5h45 wakker geworden van het opstarten van de motoren van de boot. Snel ons douchen en naar het dek, we waren namelijk op weg naar Pinguïn eiland! Doubtfull sound is de thuishaven van de Fiordland Crested pinguïn. Deze pinguïn lijkt op de Yellow eyed pinguïn, die we eerder al gezien hebben in Dunedin, alleen zijn de wenkbrauwen van deze pinguïn geel, en niet de ogen. Zo worden ze tot 70 cm groot en momenteel is het einde van hun broedseizoen (van Juli tot November) in zicht. Dus de kuikens zijn al uit de eitjes. In de periode tussen het broeden en het ruien (van midden janurari tot maart) zitten deze beestjes meestal op zee. Wij hebben echter nog geluk, het is nog iets te vroeg voor de jonge kuikens om al naar de zee te gaan. Ik kwam nog juist op tijd aan om een klein, struikelend pinguïnnetje van een rots naar het water te zien waggelen. Reinhart was 5 min voor mij buiten, dus hij heeft er foto’s van proberen te nemen. Op zo een momenten, mis je een super goede camera die kan inzoomen zonder al te veel kwaliteitsverlies. Jonas gaf ons nog een verrekijker waardoor ik de pinguïns zeer goed heb kunnen zien! Wow! We hebben nog een paar moeders met hun kuiken gezien, schattig!
De enige foto die toch nog een beetje gelukt is, is de deze:

De overzichtsfoto is dan weer wel gelukt. Dat halve eiland dat je rechts in beeld ziet is hetzelfde eiland als van de vorige foto.

Daarna verder op onze tocht. Samengevat:
Vandaag wakker geworden in ‘Bradshaw Sound’ (bij dat eilandje in de elleboog) en verder gegaan naar nr 25 -> een stuk de ‘Crooked Arm’ in, daarna de ‘Hall Arm’ en dan heel de weg terug -> 18 -> 10 -> 1.


Die wolken die je hier boven de bomen ziet, komen hier wel meer voor. Deze ontstaan uit de verdamping van de bomen (daarom voelt het in een bos altijd kouder dan erbuiten).


Hier wou de kapitein ons een gratis douche geven… door tot op zo’n 2 meter van de rotsen te varen. Jaja, hij kon er wel iets van! Hier wou iedereen een foto van zichzelf voor deze waterval getrokken hebben… alsof je nog iets ziet van de waterval als ge zo dichtbij zit… wij hebben zoals je kunt zien andere foto’s getrokken :-D















En… herken je deze foto van ergens? ;-) (scroll eens even terug :-p)
Hmmm, ne lekker warme thee tijdens een enorm koude ochtend…




Hier nog zo een eilandje met heel wat (weeral camera-schuwe) pinguïns.

De terugrit met de bus naar het Manapauri meer.
Hier was de busschauffeur zo vriendelijk om nog eens te stoppen zodat we nu (volgens hem) een betere foto konden trekken van die dode boom (rare humor… die Kiwi’s!). (zie je het verschil met deze foto van de vorige dag:
)


Op het Manapauri meer…



Terug aangekomen aan vaste land is het net middag en we hebben nog een halve dag voor de boeg :-D. Vlakbij zijn we gestopt bij een politie kantoor, want in Dunedin hadden we een boete gekregen (weet je nog?). En het wordt stillekes aan tijd om die te betalen. Dit moet online gebeuren, maar we zijn het papiertje van de boete kwijt geraakt (woepsie…). Bij een politiekantoor wat informatie gevraagd over het hoe en wat. En zij gaven ons het nummer van de stad Dunedin. Wij gebeld en wat bleek… ze wisten helemaal niets van een boete, op onze nummerplaat staat geen boete geregistreerd :-D Yippie!!!

Hierna verder gereden naar Milford Sound. Deze is de bekendste fjord van Nieuw Zeeland. Maar omdat wij de 2e grootste sound al hebben gezien (Doubtfull), gaan wij deze keer alleen de weg naar Milford Sound rijden. Dit kunnen we zelf met de auto (geen bus voor nodig) en naar het schijnt zeker de moeite! We zullen zien :-) De volgende foto’s spreken voor zich !







De bergpas naar Milford Sound gaat door een bergtunnel. Hier heb je in de drukkere seizoenen (lente/zomer) lichten omdat de tunnel juist breed genoeg is voor twee auto’s/vrachtwagens (want buiten ons zijn er niet veel toeristen die kunnen autorijden :-p). Wij moesten dus wachten (minstens 15 minuten, lange tunnel misschien? Wij wisten het niet). Gevolg, de bergpapagaaien (Kea’s genaamd) komen om eten smeken :-D En zoals je kunt zien zijn het beestjes met “een attitude” ;-)






Na de tunnel…(die niet zo lang was…)


Hier is blijkbaar onlangs een lawine geweest. Je ziet mooi waar de bomen naar beneden zijn gekomen.



Bij een van de watervallen, the Chasm” genoemd, bestaat het gesteente uit een combinatie van harde en zachte rotsen. Gevolg is dat er mooie creaties van rare gaten uitgesleten zijn. Hier een poging tot het op foto zetten (wat niet makkelijk was met al die regen!).


Jammer dat de ruitenwisser er ook op staat…






Omdat een foto van een waterval niet altijd dezelfde indruk geeft… hier ook een filmpje ;-)