Donderdag 27 oktober 2011

Deze morgen uitgecheckt, onze spullen in de auto gedropt en een beetje rondgewandeld in Queenstown. Overal zag je reclame van benjijumpen, parachutspringen en nog een aantal andere adrenaline sporten. Om te weten te komen of er toch nog iets anders te doen is, zijn we naar een I-site gegaan. (toeristeninformatie centrum hier in nieuw zeeland, moesten we dat nog niet gezegd hebben). Toen we vroegen aan het meisje achter de balie, wat er allemaal te doen was hier, kregen we een hele opsomming namelijk benjijumpen…. *zucht* “Ok en zijn er ook misschien meer betaalbare activiteiten die je kan doen?” Ze bekeek ons alsof we van mars kwamen en zei “euhm dat hangt er vanaf wat je bedoelt met betaalbaar, maar je kunt daar “(en ze maakte zo een vage beweging met haar hand “ en daar wat wandelingen doen in de stad.” En toen was het stil ! We zijn maar wat naar de folders gaan kijken, want meer leek ze niet meer te willen zeggen :-) En zo zijn we uitgekomen bij het Kiwi Birdlife Center. Toch nog een poging gedaan om te vragen aan dat vriendelijke meisje waar dat was, ze heeft ons tenminste nog in de juiste windrichting gestuurd ;-) de rest hebben we zelf uitgedokterd.

Daar aangekomen boden ze ons een actie aan: Een bezoek aan het vogelpark (normale prijs 38 dollar) en voor 5 dollar (= 3 euro) extra een becommentarieerde busrit door Queenstown (normaal kost die rit 25 dollar (15 euro) per persoon). Een busrit voor 3 euro, daar kun je niet voor sukkelen hé.

Hier de Kea, dezelfde vogelsoort (niet dezelfde vogels!) als degene die we eergisteren tegenkwamen :-p. De bovenste twee foto’s zijn van het mannetje, dat is aangereden door een 4x4, en daardoor zijn vleugel gebroken had. Het vrouwtje (onderste foto) heeft haar hele leven in een kooi gezeten en is eigenlijk niet zo goed verzorgd door de vorige eigenaars. Hierdoor is ze een beetje tureluur geworden. Erg wat ze deze mooie en slimme vogels (even slim als een 3 jarig kind) hebben aangedaan :-S.



In het wild leven deze Kea’s in de bergen. Omdat het nogal nieuwsgierige vogels zijn, benaderen ze mensen makkelijk. En ja... het grote probleem is dat mensen die dan eten geven, wat zeer slecht is voor deze vogels (ons eten bevat te veel suiker, wat ongezond is voor die vogels én het zorgt er voor dat ze op den duur niet meer weten hoe ze hun natuurlijk voedsel moeten zoeken). Een nadelige eigenschap van deze vogels… als ze een stilstaande auto zien, proberen ze de rubber tussen de deuren uit te halen(daarmee dat ze ons eergisteren kwamen “aanvallen”).



Deze Tuatara is nog een baby’tje (van de oudere hebben we geen foto kunnen trekken omdat die zich verstopt hadden). Dit is geen hagedis (ook al trekt hij er hard op), maar hij stamt af van de dinosauriërs. Deze beestjes een derde oog bovenop hun schedel. Deze word echter niet gebruikt (er groeien schubben over en het oog is enkel bij de baby’s nog zichtbaar). Wetenschappers vermoeden dat dit derde oog ontstaan is als waarschuwingsmiddel tegen roofvogels. De Tuatara zit graag in de zon, want ze hebben UV-licht nodig voor hun botten (zonder worden ze ziek). Ze kunnen heel oud worden. Hoe oud precies, dat weten ze niet aangezien er nog geen mens oud genoeg is geworden om de volledige levenscyclus van zo een beestje te volgen en daar werden vroeger bijna geen notities van genomen. Ze vermoeden echter tussen de 150 en 200 jaar oud. Henry is oudste nog levende Tuatara, namelijk rond de 125 jaar oud. Zijn recentste verovering was 21 jaar oud… van een groen blaadje gesproken ;-) Helaas kunnen we Henry hier niet bezoeken want hij zit in Invercargill in de buurt van het museum dat we daar bezocht hebben. (doeme daar hebben wij dus overgekeken :-()

Nog een speciale eigenschap van de Tuatara is, dat als je die in de koelkast zou steken, dan vertraagt hij zijn hartslag tot een paar slagen per minuut, en zo kan hij makkelijk 6 maanden overleven… zonder te eten… zonder naar de wc te gaan :-D. We mochten het spijtig genoeg niet uittesten :-S.



Dit is de “rode kroon parkiet” (zo bestaat er nog een gelijkaardige vogel met een gele kroon) en deze leven enkel in Nieuw Zeeland. Met behulp van deze vogel wilden ze de bezoekers leren dat het belangrijk is om de natuur proper te houden. Ze gooide twee papiertjes op de grond en dit vogeltje raapte die braaf op en gooide dit in de vuilbak. “als een 8 gram wegend vogeltje dit kan… moeten wij dat toch ook kunnen ;-)” (zodus, nu weten jullie het hé!).



En hier de berucht Possum (hier hebben we al over verteld). Van deze beestjes kun je hier dus overal hun huid kopen Reinhart heeft later vandaag mij wat Possum-handschoenen cadeau gedaan… hmmm…. zacht en lekker warm! :-D Niet dat we die hier nodig hebben… maar voor als we terug in belgenland zijn.



En hier een ‘jeugdige’ Tuatara (40 jaar ofzo :-p).



Rarara, wat is dit? Linksboven een opgezette “bruine kiwi” (deze leven in het noorden van het noordeiland, maar hier in het zuideiland werken ze mee aan het kweekprogramma). Een kiwi heeft verhoudingsgewijs gezien het grootste ei. Tot 1/3 van zijn eigen gewicht (dit zou hetzelfde zijn als een vrouw die een baby baart van 17 kg!!!). Rechtsboven zie je Paul die een X-ray foto vast heeft van een kiwi, 2 dagen voordat ze haar ei legde. Het vrouwtje heeft op die moment moeite met ademen en te eten (aangezien alles plat geduwd wordt). Gelukkig neemt het mannetje het na het leggen van het ei over. Dan broed hij het ei uit en blijft hij er zo’n 5 weken op zitten (gedurende die tijd eet hij ook niet). Het voordeel van deze manier van afzien is, dat als het kuiken uit het ei komt, dat het al direct groot genoeg is om zelfstandig te leven. Na 3 weken voor het kuiken te zorgen sjotten de ouders het kuiken uit hun territorium… vanaf dan is het ieder voor zich (dit zijn heel territoriale en asociale beestjes (enkel met hun partner die ze voor het leven behouden hebben ze contact)).

Nog wat leuke weetjes over de kiwi:

- dit is de enigste vogelsoort die de neusgaten aan het einde van hun snavel hebben
- hun poten wegen 1/3 van hun totale gewicht (volledig in bot, zonder holle ruimten). Naar het schijnt kunnen ze makkelijk iemands schenen over stampen.
- de snelste sprinter kan een kiwi niet bijhouden ;-)
- het zijn nachtdieren, met voelsprieten zoals een kat, en ze hebben het 2de beste reukorgaan van alle beesten. Met hun snavel wroeten ze in de aarde op zoek naar wormen en insecten. (aangezien wormen voor 80% uit water bestaan, hoeven ze in principe ook niet te drinken).
- Kiwi’s hebben vleugels, maar deze zijn zo klein dat ze er niet mee kunnen vliegen. Dit betekend dat hun voorouders ooit gevlogen hebben (daar bestaat nog een leuk Maori-verhaaltje over (maar daarover later meer))
- en deze beestjes zijn bijna uitgestorven :-(.

Van de kiwi’s die in het park leven hebben we geen foto’s kunnen trekken. Zij leven in een donker kot waarbij ze ‘s nachts de lichten aan doen en overdag uit (anders zien de bezoekers niets want ze slapen als het licht is he). Deze kiwi’s worden in gevangenschap gehouden tot ze groot genoeg zijn om zichzelf te verdedigen tegen de possum en de stout. Op Reinhart zijn vraag of deze kiwi’s dan geen last gaan hebben van een “jetlag” antwoorde Paul dat ze een paar weken er voor al beginnen met het omswitchen van het dag/nachtritme.

In dit Birdlife Center hebben ze 4 kiwi’s, 2 koppels. Zij hebben allebei een ei gelegd, maar een van de eieren was niet bevrucht. Het andere ei was van een kiwi-koppel dat slecht voor hun ei zorgde (ze waren nog te jong en weten nog niet wat ze met dat ei moeten doen (duh… ge neemt een pan…). Anywhoe… ze hebben dat bevrucht ei weggenomen en bij dat andere koppel gezet. Ocharme dat opgelicht manneke… zit 5 weken zonder eten te broeden op een ei dat niet van hem is...



En dit is een stout...weet je nog... dat beestje dat ze geïmporteerd hebben om de konijnenplaag te bestrijden… en die uiteindelijk liever lui dan moe was (trage vogels ipv duracel konijnen)...

Ahja, onze bustocht!!! Effe snel naar buiten...

Het merendeel van de uitleg was niet zo interessant voor ons (hier ziet u gebouw X, gebouwd door architect Y en dit is een combinatie van de A stijl met een beetje invloed van de B-stijl). Anyway, wat wel mooi was, was volgend uitzicht :-D

Onderweg wist de buschauffeur ons ook te melden dat er vorige maandag, tijdens de storm, een boot die op een aanhangwagen stond, omgewaaid was. Later lazen we ook in de krant dat er 2 tornado’s door Queenstown raasden op die moment, waarbij er meerdere bomen weggewaaid zijn geweest en één auto is in een boom geland (de inzittenden kwamen er met de schrik vanaf (jah, waarschijnlijk!)).

Hmm... vorige maandag... was dat niet toen wij op die boot zaten? ;-)

Na de busrit, terug naar het kiwi-park, voor de rest van het verhaal. De vrouw aan de bali vroeg of de busrit interessant was. Euh... “jah jah...” euh...

Niet alle diertjes zaten opgesloten, sommigen, zoals deze mooie eendjes, liepen vrij rond.


Hmmm, een eendje dat met zijn/haar kontje omhoog komt… aan wat doet me dat denken?!???

En dit is terug de red crowned parakeet (een rood kroon parkiet).

Na deze boeiende kennismaking met de native birds (= plaatselijke vogels) van Nieuw Zeeland, hadden we zoiets van “Zou het niet interessant zijn om hier wat vrijwilligerswerk te doen?”. Dus wij naar het loket en gevraagd of ze mensen konden gebruiken. “Werk genoeg hier”, was het antwoord, “maar als jullie leuk werk willen doen, dan moet je volgende week dinsdag terugkomen”. “OK tot dinsdag!! :-D”.

Hmmm, als we dinsdag willen terug zijn... wat gaan we dan nu doen? We besloten te doen wat we anders ook zouden doen, en gewoon verder rondtrekken en terugkomen tegen dinsdag. Dus op naar Glenorchy, dit was een doodlopende straat langs het Wakatipu meer:




Op een van de bergen in de verte is een gedeelte van de film van Lord of the Rings opgenomen...



Na Glenorchy reden we richting het Paradijs (dat is een plaatsnaam hier :-p), maar we zijn er niet geraakt omdat deze weg door een rivier ging die ons iets te diep leek (en wij hebben geen 4x4 hé!). Dan maar even verder tot aan een mooie boswandeling (nee, niet dat drankje :-p). Deze wandeling kwam uit aan een héél mooi meertje.