Donderdag 20 oktober 2011

De volgende dag de hele weg die we reeds gedaan hebben terug. Weer langs de Cathedral caves (Kathedraal grot in zee), die spijtig genoeg gesloten was. Daarna op weg naar een andere grote waterval, waarvan ik me de naam niet meer herinner :-S

Een wandeling door het regenwoud van de ene waterval naar de andere.





Hier was Ilse het een beetje beu dat ik altijd foto’s van haar nam. En dat wou ze duidelijk maken door met haar kontje te schudden... alsof ik dan geen foto’s meer ga nemen :-p.
Volgende stop was aan een eigenaardige plaats. Naar het schijnt heeft hier vroeger, 170 miljoen jaar geleden, nog voordat er vogels en bloemen bestonden, een bos gestaan. Blijkbaar is dit gebied meermaals overstroomd geweest met modder, waardoor de bomen versteend werden (dit is uitzonderlijk, meestal rotten bomen gewoon weg, maar omdat hier geen zuurstof aan kon zijn ze versteend.) Daarna heeft het inbeuken van de zee de gesteenten weg geërodeerd waardoor de versteende bomen zichtbaar werden, zoals je op de foto’s kunt zien.
Hier zou ik niet willen wonen... want hier heb je regelmatig modder-overstromingen (wel om de paar duizend jaar ofzo, maar toch ;-))





Hierna zijn we via een klein baantje verder gereden richting Invercargill. In Otara staat er een vuurtoren en hier gingen we nog eens naar het strand kijken. Hier zagen we volgende zeeleeuwen (die zijn echt wel groter dan de zeehonden die we eerder gezien hebben).

Ook waaide het hier enorm hard, je moest enorm je best doen om niet omgeduwd te worden door de wind. Uit veiligheid deden we zelfs maar één deur tegelijkertijd van de auto open, om er zeker van te zijn dat niet de halve auto opeens buiten rondvloog.
Weer overal “no overnight parking” bordjes. Daarom zijn we doorgereden naar Invercargill, voor een hostel.