Woensdag 19 oktober 2011

Toen we ‘s morgens wakker werden, zag ik dat we op iets dat op een parking leek stonden, en aan de baan stonden bordjes. Dus ik er uit om eens te zien wat daar op stond. Hier stond “omkeerplaats voor vrachtwagens, verboden te parkeren!” Woepsie! (niet gezien zonder straatverlichting!). Dan maar snel Ilse uit haar bed sjotten, en wij de baan op! :-D Terug naar het beginpunt van de Catlins.
Eerste stop is “Jack’s blowhole”! (voor de niet Engelstaligen, het neusgat van walvissen, bovenop hun kop, waar ze lucht uit spuiten (en wat er dus uitziet zoals een fontein), dat noemen ze een “blowhole” in het engels.) Om aan dat blowhole te geraken moesten we een kleine wandeling maken. Schitterende uitzichten hadden we onderweg.

Zoals je op het waarschuwingsbordje kunt lezen, is de “blowhole” een groot gat van 55 meter diep, 144 m lang en 68 m breed. Met een ondergrondse tunnel van zo’n 200 meter.

De blowhole zelf ziet er zo uit:


Na van dit natuurgeweld genoten te hebben, de terugwandeling :


Volgende stop de Purakaunui waterval (nee, deze naam hebben we niet zelf verzonnen).



Hier kwamen we nog wat oudjes tegen met hun wandelstok (een oude knar met zijn twee metgezellinnen). Zo wist deze oude knar te vertellen dat hij hier 25 jaar geleden ook was, maar dat er toen niet zoveel water van deze waterval afkwam. Ook waren ze nu een tripke rond het zuideiland aan het maken, dezelfde tocht als toen (25 jaar geleden). Maar... zijn vriendinneke moest wel met de auto rijden, want zij was de jongste van de drie (maar 67 jaar). Jaja, toffe mensen... alleen moeilijk te verstaan soms :-S. En de dames stonden er bij en maakte zo’n opmerking van “ja, we moeten altijd op’t menneke wachten hé, hij zit het altijd tegen iedereen zo uit te leggen :-D’. Ik zie mezelf over 50 jaar zo al bezig, terwijl Ilse reageert gelijk deze dames :-D
Volgende stop, de Matai waterval en de Horseshoe (paardeschoen) waterval. Twee watervallen na elkaar.


Even een verfrissende douche... en we kunnen weer verder, kwestie van niet alle dieren te verjagen hé ;-)

Hierna een wandelingetje gemaakt over Tautuku beach. Hier lag een dood kalf (waar we speciaal voor jullie geen foto van genomen hebben :-p). Vermoedelijk is deze van een klif gesukkeld. Verder niet veel te zien op dit schelploze strand met enkel zand... en water... en nog meer zand... en nog meer water :-D.
Hier in de Catlins heb je overal bordjes met “no overnight camping/parking”. Maar, begin vandaag aan de Purakaunui waterval, stonden deze bordjes niet. Wij dus helemaal terug voor een slaapplaats! (Ja, we weten het... slecht voor’t milieu, maja, wij hebben die bordjes hier niet gezet hé!).